รากฐานของความผลิบาน
มรดกของการเป็นสังคมแห่งช่างฝีมือหลายร้อยปีก่อนกำลังมอบอานิสงส์ให้แก่คนรุ่นปัจจุบันได้ใช้เป็นทุนสร้างสรรค์ผลผลิตอย่างล้นเหลือ เพราะความอ่อนไหวต่อวิกฤตการบริโภคสินค้าหน้าตาเหมือนๆ กันที่เกินขนาด ได้คืนอาณาจักรการผลิตให้กับองค์ความรู้และทักษะฝีมือที่เคยถูกหลงลืมไปในอดีต แต่ที่มากไปกว่านั้น อาณาจักรนี้ได้งอกเงยและเพิ่มพูนขึ้นด้วยแรงส่งของนวัตกรรมและเทคโนโลยี การบริหารจัดการที่ทันเหตุการณ์ รวมถึงจำนวนผู้บริโภคทั่วโลกที่เพิ่มขึ้น มวลของการผลิตและความต้องการที่ว่าจึงแน่นหนาพอที่จะเป็นเส้นเลือดใหม่ ที่หล่อเลี้ยงความมั่งคั่งและกระจายความเสี่ยงให้กับระบบเศรษฐกิจยุคปัจจุบัน
ด้วยเหตุนี้ สูตรลับหรือตำรับที่เคยอยู่ในหนังสือจึงได้รับการปัดฝุ่น และความเป็นช่างฝีมือก็ได้รับการนับถืออย่างสูงสุด เมื่อมองย้อนกลับไปดูโรงงานหรือหมู่บ้านที่มีความเชี่ยวชาญในการผลิต ไม่ว่าจะเป็นเครื่องทอง เครื่องหนัง หรือเครื่องไม้ ทุกแห่งในประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมของโลกยังคงเต็มไปด้วยความรู้ความเชี่ยวชาญเชิงขั้นตอน และหลายแห่งในโลกยังคงการผลิตแบบนั้นอยู่ด้วย แต่ขณะเดียวกัน ดินแดนที่มีโรงงานที่เป็นประวัติศาสตร์จำนวนมาก ก็อาจไม่ได้รับประกับมรดกตกทอดหลายศตวรรษมาถึงปัจจุบันได้ เพราะทุกวันนี้ความชำนาญพิเศษนั้นไม่เพียงพออีกต่อไปแล้วในตลาดนานาชาติ ดังตัวอย่างของเปียโนเปลเยล (Pleyel) เปียโนผู้งามสง่าสัญชาติฝรั่งเศส ซึ่งก่อตั้งขึ้นตั้งแต่ปี 1807